Gisteravond was het zo ver. Na 2 goede trainingsdagen waarin ik een aantal goede momenten heb gehad, stapte ik met de coaches Guido en Arno en prothesemaker Frank in de taxi naar Camp Nou.
In de taxi keek Guido me aan, Jelmar je bent zenuwachtig he... Ja wat denk je, Barca-Real en ik zit gewoon op de tribune. Een jongensdroom. Messi tegen Ronaldo, xavi en iniesta zien voetballen.
We stapten op 500 meter van het stadion uit de taxi en voegde ons in de rij supporters opweg naar het stadion. En toen begon het helemaal te leven. Om de meter pakte Guido, Arno en Frank elkaar of mij vast. Ik was als twintiger met veertigers op stap, maar alle 4 waren we weer een jaar of 9. In de middag zei ik al tegen Frank: " elke keer als je het zegt, wordt het mooier". En geloof me, dat was zo. Na een snelle hap het stadion in. Wat een enorm stadion. Ik was er al eens geweest, maar nu zaten er gewoon 100.000 man op de tribune. En toen het moment, de spelers kwamen het veld op, het Catalaanse volkslied klonk, en 100.000 man zong uit volle borst mee. Kippenvel, en de wedstrijd moest nog beginnen.
De wedstrijd begon en de eerste helft eindigde in 0-0. de 2e helft werd een stuk spectaculairder en barca won met 3-2! De 2-1 van Messi was een penalty, gelukkig heb ik die met mijn mobiel opgenomen, dan kan als ik eraan terugdenk de beelden erbij pakken. Na de wedstrijd stonden we op, liepen we het stadion uit, opzoek naar een taxi. Maar ik wist het zeker, ik ben bij de mooiste voetbalwedstrijd uit mijn leven geweest. De sfeer, het geweldige voetbal en de uitslag, het was fantastisch! Toen ik terug kwam in mijn appartement liet ik het allemaal even bezinken, slapen ging niet want ik zat nog veel adrenaline.
De wedstrijd heeft me ook geinspireerd. Over 2 weken zitten er 80.000 man op de tribune, om naar mij te kijken. En dan mag ik net als die voetballers gister op het veld, laten zien wat ik goed kan. En daar heb ik na gisteravond nog veel meer zin in!! Gisterochtend met starten zaten er een aantal tussen waar zelfs Andries laaiend enthousiast van werd. En daardoor wist ik helemaal. Ik ben op de goede weg. Want zo enthousiast heb ik Andries na een training, zelden gezien. Morgen nog 30 vliegend test, waar ik erg benieuwd naar ben. En dan vliegen we zondag vanuit Barcelona door naar Londen, om daar ons de installeren in het olympisch dorp. Ondanks dat ik het spannend vind, kijk ik er ook naar uit. Om daar op het grootste sportevenement ter wereld mijn kunsten te vertonen.
Ik ga mijn rustmiddag doorbrengen aan het zwembad.
de volgende blog komt waarschijnlijk uit Londen, dus vanuit een zonnig Spanje zeg ik: Tot later!
In de taxi keek Guido me aan, Jelmar je bent zenuwachtig he... Ja wat denk je, Barca-Real en ik zit gewoon op de tribune. Een jongensdroom. Messi tegen Ronaldo, xavi en iniesta zien voetballen.
We stapten op 500 meter van het stadion uit de taxi en voegde ons in de rij supporters opweg naar het stadion. En toen begon het helemaal te leven. Om de meter pakte Guido, Arno en Frank elkaar of mij vast. Ik was als twintiger met veertigers op stap, maar alle 4 waren we weer een jaar of 9. In de middag zei ik al tegen Frank: " elke keer als je het zegt, wordt het mooier". En geloof me, dat was zo. Na een snelle hap het stadion in. Wat een enorm stadion. Ik was er al eens geweest, maar nu zaten er gewoon 100.000 man op de tribune. En toen het moment, de spelers kwamen het veld op, het Catalaanse volkslied klonk, en 100.000 man zong uit volle borst mee. Kippenvel, en de wedstrijd moest nog beginnen.
De wedstrijd begon en de eerste helft eindigde in 0-0. de 2e helft werd een stuk spectaculairder en barca won met 3-2! De 2-1 van Messi was een penalty, gelukkig heb ik die met mijn mobiel opgenomen, dan kan als ik eraan terugdenk de beelden erbij pakken. Na de wedstrijd stonden we op, liepen we het stadion uit, opzoek naar een taxi. Maar ik wist het zeker, ik ben bij de mooiste voetbalwedstrijd uit mijn leven geweest. De sfeer, het geweldige voetbal en de uitslag, het was fantastisch! Toen ik terug kwam in mijn appartement liet ik het allemaal even bezinken, slapen ging niet want ik zat nog veel adrenaline.
De wedstrijd heeft me ook geinspireerd. Over 2 weken zitten er 80.000 man op de tribune, om naar mij te kijken. En dan mag ik net als die voetballers gister op het veld, laten zien wat ik goed kan. En daar heb ik na gisteravond nog veel meer zin in!! Gisterochtend met starten zaten er een aantal tussen waar zelfs Andries laaiend enthousiast van werd. En daardoor wist ik helemaal. Ik ben op de goede weg. Want zo enthousiast heb ik Andries na een training, zelden gezien. Morgen nog 30 vliegend test, waar ik erg benieuwd naar ben. En dan vliegen we zondag vanuit Barcelona door naar Londen, om daar ons de installeren in het olympisch dorp. Ondanks dat ik het spannend vind, kijk ik er ook naar uit. Om daar op het grootste sportevenement ter wereld mijn kunsten te vertonen.
Ik ga mijn rustmiddag doorbrengen aan het zwembad.
de volgende blog komt waarschijnlijk uit Londen, dus vanuit een zonnig Spanje zeg ik: Tot later!
